Renuntia! (Franz Kafka)

Èra molto de buona hora, le víe nette e desèr­te. Èo anda­va a la sta­tio­ne. Con­fron­tan­do mon horo­lò­jo con cello de un cam­pa­na­rio, vidi que èra molto plus tarde de cello que haves­se pen­sato, deve­va des­pa­char-me assa­tz; lo shòc de accues­ta des­co­pèr­ta me fece pèr­de­re la cal­ma, non cog­nos­ce­va anco­ra bène accues­ta ciu­ta­te; for­tu­na­ta­men­te vidi un poli­tziei­ro pouco dis­tan­te, cor­rei vèrso lui e sene alento lhe deman­dai quàle èra lo cam­mino. Elle sor­ri­se e dixe:

—Per mi vuoles sapere la vía? 

—Sí —resposi— dato que non pòsso tro­bar-la èo medes­mo.

—Renuntia, renuntia! —dixe, e se girou con gran­de ímpe­tu, como qui vuole èsse­re solo con las prò­prias risatas.
 
FINE


alento: m. àere que se expulsa al respirare; respiratione.
assatz: adv. Por. bastante, assaz; Esp. bastante, asaz; Cat. prou; Fr. assez; It. assai; Rum. destul, îndeajuns.
ciutate: f. Por. cidade; Esp. ciudad; Cat. ciutat; Fr. cité; It. città; Rum. oraș.
despachare: v. enviare, expedire. despachar-se: fàcere qualcousa con rapiditate ou celeritate; accelerare lo passo. Por., Esp. despachar; Cat. despatxar; Fr. dépêcher.
ímpetu: m. impulso.
netto: adj. pulcro, higiènico.
politzieiro: m. mèmbro del Còrpo de Politzía.

Comentários

Mensagens populares