Renuntia! (Franz Kafka)
Èra molto de buona hora, le víe nette e desèrte. Èo andava alla statione. Confrontando mon horolòjo con cello de un campanario, vidi que èra molto plus tarde de cello que havesse pensato, deveva despachar-me assatz; lo shòc de accuesta descopèrta me fece pèrdere la calma, non cognosceva ancora bène accuesta ciutate; fortunatamente vidi un politzieiro pouco distante, correi vèrso lui e sene alento lhe demandai quàle èra lo cammino. Elle sorrise e dixe:
—Per mi vuoles sapere la vía?
—Sí —resposi— dato que non pòsso trobar-la èo medesmo.
—Renuntia, renuntia! —dixe, e se girou con grande ímpetu, como qui vuole èssere solo con las pròprias risatas.
FINE
alento: m. àere que se expulsa al respirare; respiratione.
assatz: adv. Por. bastante, assaz; Esp. bastante, asaz; Cat. prou; Fr. assez; It. assai; Rum. destul, îndeajuns.
ciutate: f. Por. cidade; Esp. ciudad; Cat. ciutat; Fr. cité; It. città; Rum. oraș.
despachare: v. enviare, expedire. despachar-se: fàcere qualcousa con rapiditate ou celeritate; accelerare lo passo. Por., Esp. despachar; Cat. despatxar; Fr. dépêcher.
ímpetu: m. impulso.
netto: adj. pulcro, higiènico.
politzieiro: m. mèmbro del Còrpo de Politzía.
Comentários
Enviar um comentário